Pisownia samogłosek po spółgłoskach - język rosyjski

W tej zakładce skupimy się na spółgłoskach, które wymagają stawiania po nich określonych samogłosek. Jest to trochę związane z wymową, ponieważ niektóre spółgłoski są zawsze twarde, inne zawsze miękkie, a to pociąga za sobą określone zasady ortograficzne.

Zacznijmy od spółgłosek twardych. Zawsze twarde są spółgłoski ż, sz, c. Spółgłoska sz jest "twardsza" niż polska, wymawiana z większym napięciem. Po tych spółgłoskach piszemy najczęściej następujące samogłoski:

Jest możliwość postawienia po spółgłosce ц samogłoski ы w mianowniku liczby mnogiej. Jest to jeden ze sposobów tworzenia mianownika liczby mnogiej. Poniżej przykłady reczowników:

W języku rosyjskim są też wyjątki od opisanej reguły stawiania określonych samogłosek po spółgłoskach:

Przejdźmy teraz do miękkich spółgłosek щ, ч i zasad ortograficznych. Jak już sama nazwa mówi, spółgłoski miękkie nie potrzebują zmiękczenia, stawiamy więc po nich samogłoski nie zmiękczające. Najczęściej spotykane to:

Sama wymowa powyższych spółgłosek sprawia problemy, ponieważ polskie cz jest twardsze, a dwuznaku szcz nie czyta się jako szczy tylko jak ści:)